riguus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

rĭgŭus, a, um, adj. [rigo] (perh. not ante-Aug.).

I Act. , that waters , irrigates; watering , irrigating : in vallibus amnes, Verg. G. 2, 485.—

II Pass. , watered , wellwatered : hortus, Ov. M. 8, 646; 10, 190; 13, 797: pratum, Col. 2, 16, 3: mons scatebris fontium, Plin. 5, 1, 1, § 6.—Transf.: quae plurimo lacte rigua bos est, i. e. distended with milk , Sol. 2.— Hence, subst.: rĭgŭa , ōrum, n., well-watered places : circa Babylonis rigua, Plin. 9, 57, 83, § 175; 17, 26, 39, § 247; so once in sing.: rĭgŭus , i, m. (sc. ager), a well-watered place , id. 17, 26, 41, § 250.

Related Words