să_crārĭum, ii, n. [sacer].
I A place for the keeping of holy things (sometimes, also, a place for prayer); a shrine , sacristy , sanctuary (cf.: fanum, sacellum, delubrum); an oratory , chapel : notandum est aliud esse sacrum locum, aliud sacrarium. Sacer locus est locus consecratus, sacrarium est locus, in quo sacra reponuntur: quod etiam in aedificio privato esse potest, Dig. 1, 8, 9; cf. Serv. Verg. A. 12, 199; Fest. s. v. secespitam, p. 348 Müll.: erat apud Hejum sacrarium magnā cum dignitate in aedibus, a majoribus traditum, perantiquum: in quo signa pulcherrima quattuor, etc., Cic. Verr. 2, 4, 2, § 4; 2, 4, 3, § 5: Caere, sacrarium populi Romani, deversorium sacerdotum ac receptaculum Romanorum sacrorum, Liv. 7, 20, 7: qui habitat in tuo sacrario, Cic. Fam. 13, 2: ubi nunc sacrarium est, Suet. Aug. 5: tensam Jovis e sacrario in domum deducere, id. Vesp. 5.—In plur.: vetito temerat sacraria probro, Ov. M. 10, 695: ante ipsum sacrarium Bonae Deae, Cic. Mil. 31, 86: Fidei, Liv. 1, 21; cf. in the plur.: Vestae, Mart. 7, 73, 3: Ditis, Verg. A. 12, 199: Mentis bonae, Prop. 3 (4), 24, 19: VENERIS, Inscr. Orell. 1359: CERERIS ANTIATINAE, ib. 1494: MITHRAE, ib. 1051 al.: iis juvenibus bacchantibus ex obsceno sacrario eductis arma committenda? Liv. 39, 15 fin. —
II Transf., a secret place , etc.: a quo (sc. te, Catilina) aquilam illam argenteam... cui domi tuae sacrarium scelerum tuorum constitutum fuit, sciam esse praemissam, Cic. Cat. 1, 9, 24; 2, 6, 13: illa arcana (naturae) ... in interiore sacrario clausa sunt, Sen. Q. N. 7, 31, 3 (for which, shortly before: in sanctiore secessu): testor mentis sacraria, Jovis jusjurandum, Stat. Th. 3, 246.