sanctĭmōnĭa, ae, f. [sanctus; cf.: acrimonia, parsimonia, etc.],
sacredness , sanctity , moral purity , virtuousness , chastity , etc. (rare but class.): ad deorum religionem et sanctimoniam demigrasse, Cic. Rab. Perd. 10, 30: habere domum clausam pudori et sanctimoniae, patentem cupiditati et voluptatibus, id. Quint. 30, 93: summa sanctimonia, id. ib. 17, 55: priscae sanctimoniae virgo, Tac. A. 3, 69 fin. ; cf. id. ib. 2, 86: femina sanctimoniā insignis, id. ib. 12, 6: nuptiarum, Auct. Her. 4, 33, 44: sine quā nemo videbit Deum, Vulg. Heb. 12, 14.