satias

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

sătĭas, ātis (collat. form sătĭes, Juvenc. 1, 637: ad satiem, id. 3, 216; abl. satie, Plin. 8, 51, 77, § 209), f. [satis], a sufficiency, abundance, plentifulness.

I In gen. (mostly ante- and post-class.; not found in Cic. or Caes.; commonly used only in nom. sing. , the other cases being taken from satietas): quorum crudelitatem numquam ulla explet satias sanguinis, Att. ap. Non. 172, 7 (Trag. Rel. p. 133 Rib.); cf. id. ap. Cic. N. D. 3, 38, 90 (v. Charis. p. 70 P., and l. l. p. 188 Rib.): fessus satiate videndi, Lucr. 2, 1038: haec juvabant Cum satiate cibi, along with abundance of food , i. e. after eating sufficiently , id. 5, 1391: ut hodie ad litationem huic suppetat satias Jovi, * Plaut. Ps. 1, 3, 100: frumenti ex inopiā gravi satias facta, Sall. Fragm. ap. Non. 172, 13 (Hist. 2, 29 Dietsch): fructibus omnium generum ita subnascentibus ut numquam satias voluptatibus desit, Plin. 5, 1, 1, § 6; Macr. S. 7, 12, 21: ad satiatem terra ferarum Nunc etiam scatit, in abundance , abundantly , Lucr. 5, 39.—

II In partic., subject., satisfied desire , satiety; a loathing , disgust (ante-class. and since the Aug. period, but not in Quint.; cf., on the other hand, satietas): satias jam tenet Studiorum istorum, Ter. Hec. 594: omnium rerum, Lucil. ap. Non. 172, 14: sicubi eum satias Hominum aut negoti si quando odium ceperat, Ter. Eun. 404; so (corresp. with odium) id. Eun. 973; (with taedium), Tac. A. 16, 16: si forte jam satias amoris in uxore ex multā copiā cepisset, Liv. 30, 3 Drak. N. cr. : satias capit aliquem, Tac. A. 3, 30 fin. ; Macr. S. 7, 12 med. : vini, Liv. 25, 23 fin. Drak. N. cr.; Tac. A. 3, 54.

Related Words