scortĕus, a, um, adj. [scortum, I.],
made of hides or leather , leathern : etiam nunc dicimus scortea ea, quae ex corio ac pellibus sunt facta, Varr. L. L. 7, § 84 Müll.; cf. Ov. F. 1, 629; and Fest. s. v. scorta, p. 330 Müll.: fascinum, Petr. 138, 1: pulvinus, Cels. 8, 12: asses, Hier. Chron. ad annum MCCC.—In a lusus verbb.: scorteum scortum, i. e. wrinkled , old , Ap. Met. 1, 8, 3. —Subst.: scortĕa , ae, f. (sc. vestis), a garment of skins or leather , Sen. Q. N. 4, 6; Mart. 14, 130; Isid. 20, 7, 1.