sĕcundō, adv. [secundus].
A Secondly , in the second place (rare): equidem primum, ut honore dignus essem, maxime semper laboravi; secundo, ut existimarer; tertium mihi fuit illud quod, etc., Cic. Planc. 20, 50; so, primo ... secundo, Phaedr. 4, 11, 16 sq. (acc. to Charis. p. 195 P., also used by Cato).—
B For the second time : Pontica legio cum fossam circumire secundo conata esset, Auct. B. Alex. 40; Eutr. 2, 19; 4, 17 al.; Lact. 4, 17, 9.—
C Twice : lavit ad diem septimo aestate vel sexto, hieme secundo vel tertio, Treb. Gall. 17.