segnĭtĭa, ae, and (less freq.) segnĭ-tĭes, em, ē, f. [segnis],
I slowness , tardiness , dilatoriness , sluggishness , inactivity (freq. and class.; syn.: desidia, ignavia, pigritia, socordia).
α Form segnitia: ut quod segnitia erat sapientia vocaretur, Tac. H. 1, 49: nihil loci'st segnitiae neque socordiae, * Ter. And. 206: rudem esse omnino in nostris poëtis aut inertissimae segnitiae est aut fastidii delicatissimi, Cic. Fin. 1, 2, 5: aliquem segnitiae accusare, Liv. 31, 38; Col. 9, 5, 2: segnitiae nota, Suet. Claud. 5 fin. : difficultatis patrocinia praeteximus segnitiae, Quint. 1, 12, 16: ob segnitiam non vindicatae fratris injuriae, Vell. 1, 1, 1: segnitia in asserendā libertate, Quint. 6, 5, 8 Zumpt N. cr. : qui segnitiam juvenis juxta insultet, Tac. A. 4, 59: sine segnitiā verecundus, Cic. Brut. 81, 282: ne temere coepta segnitia insuper everteret, Liv. 36, 15; Quint. 11, 3, 52: segnitia maris, Tac. H. 3, 42.—
β Form segnities: in hujusmodi negotio Diem sermone terere, segnities mera'st, Plaut. Trin. 3, 3, 67: quae tam sera moratur Segnities? * Verg. A. 2, 374: abs te socordiam omnem reice et segnitiem amove, Plaut. As. 2, 1, 6: castigemus etiam segnitiem hominum atque inertiam, Cic. de Or. 1, 41, 185 B. and K. (al. segnitatem acc. to Non. 174, 21): ut castigaret segnitiem populi, Liv. 31, 6 fin. ; 31, 7: in desidiam segnitiemque conversus, Suet. Galb. 9: post nimiam ventorum segnitiem, Col. 2, 20, 5: in cunctatione ac segnitie perstare, Liv. 22, 27; 44, 7.