sella

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

sella (ancient collat. form sedda, acc. to Scaur. p. 2252 P.), ae, f. dim. [for sedla; root sed-; .sedes],

I a seat , settle , chair , stool (syn.: sedile, scamnum): viden' ut expalluit! datin' isti sellam, ubi assidat cito, Plaut. Curc. 2, 3, 32; id. Bacch. 3, 3, 28; id. Poen. 1, 2, 56: scabilla, sellas, solia, Cato R. R. 10, 4; 157, 11: in sellā sedere, Cic. Div. 1, 46, 104 (corresp. to sedes): fracta est patris sella, Petr. 136: altā deducere sellā, Juv. 3, 136 al.—

II Esp.

A Of a mechanic's work-stool : ipsum sellae atque operis et quaestus cottidiani locum, Cic. Cat. 4, 8, 17: in foro sellam ponere, id. Verr. 2, 4, 25, § 56.—

B Of a teacher's chair , Cic. Fam. 9, 18 fin.

C Of a portable chair or sedan (different from the lectica, a litter made like a bed): aut sellā, aut lecticā transire, Suet. Claud. 25; so (opp. lectica) Dig. 32, 1, 49; Mart. 10, 10, 7; 11, 98, 12; simply sella, Suet. Aug. 53; Plin. Ep. 3, 5, 15; Juv. 1, 124 al.; called also sella gestatoria, Suet. Ner. 26; id. Vit. 16; Vulg. 2 Macc. 3, 27; cf.: gestamen sellae, Tac. A. 14, 4; 15, 57.—

D Of a seat in a coach or wagon , Phaedr. 3, 6, 5.—

E Of a close-stool , Scrib. Comp. 193; 227; also called sella familiarica, Varr. R. R. 1, 13, 4. —

F Of a saddle , Cod. Th. 8, 5, 47; Cod. Just. 12, 51, 12; Veg. 6, 6, 2; Vulg. Esth. 6, 8.—

G Esp., a magistrate's seat or chair (very freq.), Cic. Phil. 2, 34, 85; id. Div. 1, 52, 119; id. Verr. 2, 1, 46, § 119; 2, 1, 47, § 124; 2, 2, 38, § 94; Caes. B. C. 3, 20; Liv. 3, 11; 6, 15; Hor. S. 1, 6, 97 et saep.; also called sella curulis; v. curulis.—Prov.: duabus sellis sedere, to sit on two stools , i. e. to keep in with both parties , Laber. ap. Sen. Contr. 3, 18 fin. ; id. ap. Macr. S. 2, 3.

Related Words