sequor

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

sĕquor, sĕcūtus (also written sequutus; gen. plur. part. sync. sequentūm, Verg. G. 3, 111), 3, v. dep. (act. collat. form sĕquo, acc. to Gell. 18, 9, 8 sq.; and Prisc. p. 799 P.) [Sanscr. sak-, to follow; sakis, friend; Gr. ἕπομαι, ἕπω; cf. Lat. socius], to follow, to come or go after, to follow after, attend.

I Lit.

A In gen.

α With acc.: i, jam sequor te, mater, Plaut. Aul. 4, 7, 16: neque illa matrem satis honeste tuam sequi poterit comes, id. Merc. 2, 3, 69 sq.: qui ex urbe amicitiae causā Caesarem secuti, etc., Caes. B. G. 1, 39; 7, 50; Hor. S. 1, 6, 108: ne sequerer moechas, id. ib. 1, 4, 113: vallem, Liv. 32, 6, 5: pars pressa sequuntur Signa pedum, Ov. M. 8, 332: vestigia alicujus, id. ib. 4, 514; 9, 639; 10, 710 et saep.—

β Absol. (so most freq. in Plaut.): abi prae, jam ego sequar, Plaut. Am. 1, 3, 46; Ter. Eun. 908: Di. Sequere intro. Pa. Sequor, Plaut. As. 4, 1, 64; 5, 2, 90; id. Aul. 2, 5, 23 et saep.: quisnam est, qui sequitur procul? id. Poen. 3, 3, 6: funus interim procedit: sequimur: ad sepulcrum venimus, Ter. And. 128: curriculo sequi, Plaut. Ep. 1, 1, 12: Helvetii cum omnibus suis carris secuti, Caes. B. G. 1, 24: si nemo sequatur, tamen, etc., id. ib. 1, 40 fin. : servi sequentes, Hor. S. 1, 6, 78: hos falcati currus sequebantur, Curt. 4, 12, 6: hos aliae gentes sequebantur, id. 4, 12, 9.—

b Of things: magna multitudo carrorum sequi Gallos consuevit, Hirt. B. G. 8, 14: neque Ulla (arbor) brevem dominum sequetur, Hor. C. 2, 14, 24: zonā bene te secutā, id. ib. 3, 27, 59.—

B In partic.

1 To follow in a hostile manner; to chase , pursue : hostes sequitur, Caes. B. G. 1, 22 fin. : hostem, Ov. M. 13, 548: fugacem, Hor. S. 2, 7, 115: feras, Ov. M. 2, 498: nudo genitas Pandione ferro, id. ib. 6, 666; cf.: hostem pilo, Tac. H. 4, 29 fin.—Absol. : finem sequendi facere, Caes. B. G. 7, 47; 7, 68 Oud. N. cr.

2 To follow in time or order; to succeed , come after (esp. freq. in part. pres. ): aestatem auctumnus sequitur, post acer hiems fit, Enn. ap. Prisc. p. 647 P. (Ann. v. 406 Vahl.): sequens annus, Hirt. B. G. 8, 50: sequente anno, Plin. 10, 62, 82, § 170: secuto die, id. 13, 22, 43, § 126: secuta aetas, id. 6, 23, 26, § 101: sequenti senatu, Plin. Ep. 6, 5, 1: secuturo Phoebo, Luc. 2, 528: sequitur hunc annum nobilis clade Romanā Caudinā pax, Liv. 9, 1 et saep.: ne secutis quidem diebus Claudius ullius humani affectūs signa dedit, Tac. A. 11, 38: Africanus sequens, i. e. minor, Plin. 7, 59, 59, § 211.—

β With the notion of cause implied, to follow , result , ensue : ut male posuimus initia, sic cetera sequentur, Cic. Att. 10, 18, 2: increpuit; sequitur clamor, Verg. A. 9, 504: tonitrum secuti nimbi, Ov. M. 14, 542: lacrimae sunt verba secutae, id. ib. 9, 780: nisi forte sic loqui paenitet, Quā tempestate Paris Helenam et quae sequuntur, and so on , and so forth , Cic. Or. 49, 164; id. Tusc. 3, 18, 42; 3, 19, 44.—

3 Of a possession or inheritance, to follow , i. e. to fall to the share of any one: ut belli praeda Romanos, ager urbesque captae Aetolos sequerentur, Liv. 33, 13, 10: ut victorem res sequeretur, id. 28, 21, 5: si quis mortuos est Arpinatis, ejus heredem sacra non secuntur, Cato ap. Prisc. p. 629 P.—Abbreviated on monuments, H. M. H. N. S.: heredem monumentum, Hor. S. 1, 8, 13: heredem possessio, Plin. 9, 35, 60, § 124: quo minus gloriam petebat, eo magis illum sequebatur, Sall. C. 54 fin. ; v. Fabri ad h. l.; and cf.: sequi gloria, non appeti debet, Plin. Ep. 1, 8, 14.—

4 To go towards or to a place: Formias nunc sequimur, Cic. Att. 10, 18, 2: Epirum, Cyzicum, id. ib. 3, 16; Caes. B. C. 3, 49: Italiam, Verg. A. 4, 361; 4, 381; 5, 629: Itala regna, Ov. H. 7, 10; id. F. 6, 109; Val. Fl. 1, 3.—

5 Pregn., to follow the hand in plucking or pulling; to come off or away , come out; to come easily , come of itself : herbae dum tenerae sunt vellendae: aridae factae celerius rumpuntur quam sequuntur, Varr. R. R. 1, 47; cf.: oratio mollis et tenera et ita flexibilis, ut sequatur, quocumque torqueas, Cic. Or. 16, 52; and: nihil est tam tenerum neque tam flexibile neque quod tam facile sequatur quocumque ducas, quam oratio, id. de Or. 3, 45, 176: ipse (ramus) volens facilisque sequetur, Si te fata vocant, Verg. A. 6, 146: cum scrutantes, quae vellant, telum non sequitur, Liv. 38, 21, 11 Weissenb. ad loc.: jamque secuta manum nullo cogente sagitta Excidit, Verg. A. 12, 423; Anthol. Lat. 1, 172, 113: trahit ille manu sine custode lignum: Id quoque vix sequitur, Ov. M. 12, 372; cf.: cera mollis sequensque digitos, yielding to , Poët. ap. Plin. Ep. 7, 9, 11.

II Trop.

A In gen., to follow , succeed , result , ensue (usu. of an immediate consequence; consequor, usu. of one more remote): si verbum sequi volumus, hoc intellegamus necesse est, etc., Cic. Caecin. 17, 49: patrem sequuntur liberi, succeed to the rank or condition of their father , Liv. 4, 4 fin. : quoniam hanc (Caesar) in re publicā viam, quae popularis habetur, secutus est, Cic. Cat. 4, 5, 9: damnatum poenam sequi oportebat, ut igni cremaretur, to befall , Caes. B. G. 1, 4: modo ne summa turpitudo sequatur, should ensue , Cic. Lael. 17, 61: dispares mores disparia studia sequuntur, id. ib. 20, 74: post illas datas litteras secuta est summa contentio de domo, id. Att. 4, 2, 2: post gloriam invidiam sequi. Sall. J. 55, 3: an mediocre discrimen opinionis secuturum ex hac re putatis, Liv. 5, 6, 7. —

B In partic.

1 To follow (as a leader) an authority, a party, an example, a plan, etc.; to follow in the track of; to comply with , accede to , conform to : sequi naturam, optimam bene vivendi ducem, Cic. Lael. 5, 19; cf. id. ib. 12, 42: sequamur potissimum Polybium nostrum, id. Rep. 2, 14, 27: eorum sectam sequuntur multi mortales, Naev. Bell. Pun. 1, 16; so, sectam, Cic. Fl. 41, 104; id. Sest. 45, 97; Liv. 8, 19, 10 al. (v. secta): Ti. Gracchus regnum occupare conatus est ... hunc post mortem secuti amici, etc., Cic. Lael. 12, 41: amicum vel bellum patriae inferentem sequi, id. ib. 12, 43: auctoritatem et consilium alicujus, id. Fam. 4, 3, 2; so (with obtemperare voluntati) Caes. B. C. 1, 35: sententiam Scipionis, id. ib. 1, 2: vos vestrumque factum omnia deinceps municipia sunt secuta, have followed , imitated , id. ib. 2, 32: haec qui dicunt, quam rationem sequantur, vides, Cic. Div. 2, 6, 17: novum quoddam et subagreste consilium, id. Rep. 2, 7, 12; cf. id. ib. 2, 28, 51: Pompeio esse in animo, rei publicae non deesse, si senatus sequatur, Caes. B. C. 1, 1 fin. : arma victricia, Verg. A. 3, 54.—Of an auditor, to follow an orator or a speech : quos more prisco apud judicem fabulantes non auditores sequuntur, non populus audit, Tac. Or. 23: non lingua valet, non corpore notae Sufficiunt vires, nec vox aut verba sequuntur, i. e. attend or obey the will , Verg. A. 12, 912; cf.: si modo verba sequantur, Ov. M. 1, 647. —Esp. milit. t. t.: signa sequi, to march in rank, Sall. J. 80, 2; Curt. 3, 2, 13.—

2 To follow or pursue an end or object; to strive for , aim at , seek to attain : eam (sc. utilitatem), Cic. Lael. 27, 100: justitiam, id. Rep. 3, 11, 18: otium ac tranquillitatem vitae, id. Mur. 27, 55: amoenitatem et salubritatem, id. Leg. 2, 1, 3: matris commodum, Ter. Hec. 481: lites, id. And. 811; id. Ad. 248: gratiam Caesaris, Caes. B. C. 1, 1: linguam et nomen, Liv. 31, 7: mercedes, Hor. S. 1, 6, 87: quae nocuere (opp. fugere), id. Ep. 1, 8, 11; cf.: nec sequar aut fugiam, quae diligit ipse vel odit, id. ib. 1, 1, 72: ferro extrema, Verg. A. 6, 457: fidem, Vell. 2, 107, 2.—With inf.: plurisque sequor disponere causas, Lucr. 5, 529.—

3 In discourse, to follow in order or sequence; to come next in order , to succeed : sequitur is (rex), qui, etc., Cic. Rep. 2, 21, 37: sequitur illa divisio, ut, etc., id. Fin. 3, 16, 55: haec sint dicta de aëre. Sequitur terra, cui, etc., Plin. 2, 63, 63, § 154: ac de primā quidem parte satis dictum est. Sequitur, ut doceam, etc., Cic. N. D. 2, 32, 80 sq.— With inf.: sequitur videre de eo, quod, etc., Dig. 45, 1, 91, § 3; 41, 3, 4.—

4 In logical conclusions, to follow , ensue; with subject-clause : nec si omne enuntiatum aut verum aut falsum est, sequitur ilico, esse causas immutabiles, etc., Cic. Fat. 12, 28; id. Tusc. 5, 8, 21.—With ut : si haec enuntiatio vera non est, sequitur, ut falsa sit, Cic. Fat. 12, 28; 5, 9; 10, 22; id. Fin. 2, 8, 24; 3, 7, 26: sequitur igitur ut, etc., id. Tusc. 5, 18, 53; id. Par. 3, 1, 22: sequitur ergo ut, etc., Curt. 7, 1, 40; Quint. 3, 8, 23; 3, 11, 17; 6, 5, 8 al.—

5 To follow or come naturally or easily; to be obtained without effort : tantum hominis valuit exercitatio ut, cum se mente ac voluntate, conjecisset in versum, verba sequerentur, Cic. de Or. 3, 50, 194 Sorof ad loc.: non quaesitum esse numerum, sed secutum, id. Or. 49, 165: lingua tacet nec vox tentataque verba sequuntur, Ov. M. 11, 326; 1, 647; Stat. Th. 11, 602: verbaque provisam rem non invita sequentur, Hor. A. P. 311: sed non omnia nos ducentes e Graeco sequuntur, Quint. 2, 14, 1: laus pulcherrima cum sequitur, non cum arcessitur, id. 10, 2, 27; 8, prooem. § 8; 8, 6, 24: sequi gloria, non appeti debet, Plin. Ep. 1, 8, 14.

XXI —Hence, sĕquens , entis, P. a., next , next following in order (cf.: proximus, posterior; not in Cic. or Caes.): prius illud ... hoc sequens, Quint. 5, 10, 42: reliqua morborum genera sequenti dicemus volumine, Plin. 29, 6, 39, § 143.—Esp., with designations of time: sequenti tempore, Nep. Thras. 4, 4; Quint. 1, 5, 52; Sen. Ben. 6, 4, 2; Suet. Tib. 38: sequenti die, Auct. B. Hisp. 28, 1; Suet. Ner. 15; Liv. 23, 36, 7: sequente anno, id. 3, 31, 2: sequenti nocte, Suet. Aug. 94; so also Curt. 4, 7, 10; Tac. A. 2, 53; Col. 4, 15, 3; 4, 21, 3; 4, 27, 2; Plin. 11, 37, 73, § 189; 30, 8, 21, § 66; 17, 22. 35, § 178; Hirt. B. G. 8, 50; Plin. Ep. 4, 1, 6; 5, 12, 1; 6, 31, 3: Suilium mox sequens aetas vidit praepotentem, the next generation , Tac. A. 4, 31 qui praesenti potentiā credunt exstingui posse etiam sequentis aevi memoriam, Tac. A. 4, 35.—As subst., used by some for ἐπίθετον, an epithet , acc. to Quintilian; as, dentes albi, umida vina ... o scelus abominandum, etc., Quint. 8, 6, 40.

Related Words