sīcārĭus, i, m. [sica],
an assassin , murderer (syn.: percussor, homicida): per abusionem sicarios etiam omnes vocamus, qui caedem telo quocumque commiserint, Quint. 10, 1, 12: vetus, Cic. Rosc. Am. 14, 39; * Hor. S. 1, 4, 4; Cic. Rosc. Am. 3, 8; id. Verr. 2, 1, 3, § 9; Suet. Caes. 72: jam sexcenti sunt, qui inter sicarios et de veneficiis accusabant, of assassination , Cic. Rosc. Am. 32, 90; so, quaestio inter sicarios, id. Clu. 53, 147; id. Fin. 2, 16, 54; and: inter sicarios defendere, id. Phil. 2, 4, 8: lex Cornelia (Sullae) de sicariis, Just. Inst. 4, 18, § 5: lege de sicariis condemnari, Tac. A. 13, 44 fin. ; cf. Orell. Ind. Legum, in his edit. of Cic., vol. viii. 3, p. 162: in exercendā de sicariis quaestione, etc., Suet. Caes. 11.