sponsor, ōris, m. [spondeo], one who becomes answerable for another.
I Lit., a bondsman , surety (cf.: vas; gen. vadis, praes, vindex): de tuo negotio, quod sponsor es pro Pompeio, si Galba consponsor tuus redierit, non desinam cum illo communicare, Cic. Fam. 6, 18, 3: sponsores et creditores L. Trebellii, id. Phil. 6, 4, 11; cf. id. Quint. 23, 73: sponsor promissorum alicujus, id. Att. 15, 15, 2; 1, 10, 6; cf. id. ib. 1, 8, 2: si Pompeius mihi testis de voluntate Caesaris et sponsor est illi de meā, id. Prov. Cons. 18, 43; cf.: vel testis opinionis meae vel sponsor humanitatis tuae, id. Fam. 7, 5, 2: quem, inquis, deorum sponsorem accepisti? Sen. Ep. 82, 1; cf.: (Hymenaeus) mihi conjugii sponsor et obses erat, Ov. H. 2, 34. —Poet., of a goddess: sponsor conjugii stat Dea picta sui, Ov. H. 16, 114.—
II Transf. (eccl. Lat.), a godfather , godmother , sponsor , Tert. Bapt. 18 med.