stupro

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

stū̆pro, āvi, ātum, 1, v. a. [stuprum], to defile.

I In gen. (very rare): pulvinar, Cic. Har. Resp. 15, 33: stuprandis moribus, Tert. Apol. 6.—

II In partic., to dishonor by unchastity, to debauch , deflour , ravish , stuprate (class.): qui illam stupravit noctu, Plaut. Aul. prol. 36: ne stupraretur (filia), Cic. Fin. 5, 22, 64; Plaut. Truc. 4, 3, 47: Lucretia vi stuprata, Cic. Fin. 2, 20, 66; Liv. 8, 22, 3: simillimi feminis mares stuprati et constupratores, Liv. 39, 15, 9; cf.: ingenuum stupravit et stupratus se suspendit, Quint. 4, 2, 69.

Related Words