suādĕo, si, sum, 2 (scanned as a trisyl., sŭādent, Lucr. 4, 1157: suavis, Key, § 972), v. n. and a. [Sanscr. svad-, to taste, please; Gr. ἁδ-, ἁνδάνω, to please; Lat. suavis, suadela, etc.; Germ. süsz; Engl. sweet], to advise, recommend, exhort, urge, persuade (freq. and class.; cf.: hortor, moneo).
I In gen., constr. absol. , with dat. of pers. , and with acc. rei , an obj.-clause , ut or ne , or the simple subj.; rarely with acc. pers.
α Absol. : non jubeo, sed, si me consulis, suadeo, Cic. Cat. 1, 5, 13: instare, Suadere, orare, Ter. And. 661; Plaut. Rud. 3, 6, 37: recte suadere, Ter. Heaut. 996: pulchre, id. Phorm. 542: itane suades? id. Eun. 76: ita faciam, ut suades, Cic. Att. 11, 16, 1: male suadendo lacerant homines, Plaut. Curc. 4, 2, 22: bene suadere, Cic. Lael. 13, 44.—
β With dat. pers. : an C. Trebonio persuasi? cui ne suadere quidem ausus essem, Cic. Phil. 2, 11, 27: alicui sapientius suadere, id. Fam. 2, 7, 1.—
γ With acc. rei : modo quod suasit, dissuadet, Plaut. Cist. 2, 1, 10: pacem, Cic. Fam. 7, 3, 2: digito silentia, Ov. M. 9, 692: longe diversa, Vell. 2, 52, 2: asperiora, Suet. Caes. 14: quietem et concordiam, id. Oth. 8.—So with dat. pers. : quod tibi suadeam, suadeam meo patri, Plaut. Capt. 2, 1, 40: multa multis saepe suasit perperam, id. ib. 2, 2, 78: tu quod ipse tibi suaseris, idem mihi persuasum putato, Cic. Att. 13, 38, 2: quid mi igitur suades? Hor. S. 1, 1, 101.— Pass. : minus placet, magis quod suadetur: quod dissuadetur placet, Plaut. Trin. 3, 2, 44.—
δ With inf. or obj.-clause (mostly poet.): vide ne facinus facias, cum mori suadeas, Cic. Fin. 2, 29, 95: nemo suaserit studiosis dicendi adulescentibus in gestu discendo elaborare, id. de Or. 1, 59, 251: Juturnam misero fateor succurrere fratri Suasi, Verg. A. 12, 814; Aus. Idyll. 2, 53: ne hoc quidem suaserim, uni se alicui proprie addicere, Quint. 10, 2, 24: praesidibus onerandas tributo provincias suadentibus, Suet. Tib. 32.—With dat. pers. : nisi mihi ab adulescentiā suasissem, nihil esse in vitā magnopere expetendum nisi laudem, persuaded , convinced , Cic. Arch. 6, 14: suadebant amici nullam esse rationem, etc., id. Caecin. 5, 15; Quint. 2, 5, 23.—Cf. pass. : nec potest aliquid suaderi perdere, Arn. 2, n. 26: Megadorus a sorore suasus ducere uxorem, Plaut. Aul. Arg. 1, v. 6.—
ε With ut or ne : interea, ut decumbamus, suadebo, Plaut. As. 5, 2, 64; Cic. Att. 11, 16, 4: suadebimus, ut laudem humanitatis potius concupiscat, Quint. 5, 13, 6: orat, ut suadeam Philolacheti, Ut istas remittat sibi, Plaut. Most. 3, 2, 110; id. Ep. 3, 2, 19: postea me, ut sibi essem legatus non solum suasit, verum etiam rogavit, Cic. Prov. Cons. 17, 42; cf. in the foll. ζ: qui suadet, ne praecipitetur editio, Quint. Ep. ad Tryph. 1: cum acerrime suasisset Lepido, ne se cum Antonio jungeret, Vell. 2, 63, 2: suadere Prisco, ne supra principem scanderet, Tac. H. 4, 8 fin. —
ζ With simple subj.: proinde istud facias ipse, quod faciamus, nobis suades, Plaut. As. 3, 3, 54: suadeo cenemus, Petr. 35 fin. : se suadere, Pharnabazo id negotii daret, Nep. Con. 4, 1.—
η With acc. pers. (very rare): ego neque te jubeo, neque veto neque suadeo, Plaut. Bacch. 4, 9, 120: uxorem ejus tacite suasi ac denique persuasi, secederet paululum, Ap. Met. 9, 25, 16; so, aliquem, Tert. Hab. Mul. 1; cf. also supra. ε, the pass. Cic. Prov. Cons. 17, 42.—Hence, part. pass. : paucorum asseverationibus suasi, Arn. 1, 64.—
θ With de and abl.: suasuri de pace, Quint. 3, 8, 14.—
B Transf., of things (mostly poet.), to urge , induce , impel : autumno suadente, Lucr. 1, 175: fames, Verg. A. 9, 340; 10, 724: suadente pavore, Sil. 7, 668; 12, 12: ita suadentibus annis, Plin. Ep. 3, 7, 6: verba suadentia, Stat. Th. 11, 435: tantum religio potuit suadere malorum! Lucr. 1, 101: suadent cadentia sidera somnos, Verg. A. 2, 9: cui nulla malum sententia suadet, Ut faceret facinus, Enn. ap. Gell. 12, 4 (Ann. v. 248 Vahl.): me pietas matris potius commodum suadet sequi, Ter. Hec. 481: tua me virtus quemvis sufferre laborem Suadet, Lucr. 1, 142; 1, 175: saepe levi somnum suadebit inire susurro, Verg. E. 1, 56. —
II In partic., in publicists’ lang.: suadere legem, rogationem, etc., to recommend , advocate , speak in favor of a proposed law or bill: legem Voconiam magnā voce et bonis lateribus suasi, Cic. Sen. 5, 14; so, legem, id. Brut. 23, 89; Liv. 45, 21 (opp. dissuadere): rogationem, Cic. Rep. 3, 18, 28; id. Off. 3, 30, 109; cf.: in hac rogatione suadendā, id. Mil. 18, 47: suadere de pace, bello, etc., Quint. 3, 8, 14.— Absol. : in suadendo et dissuadendo tria primum spectanda, Quint. 3, 8, 15.—Hence, P. a. as subst.: suāsum , i, n., a persuasion , persuasive saying (late Lat.): serpentis suasa loquentis accepi, Tert. Gen. 103; cf. id. ad Uxor. 2, 1.— suādenter , adv., persuasively : loqui in litibus, Arn. 2, p. 71.