sŭb-ausculto, āvi, ātum, 1, v. a.,
to listen secretly , to eavesdrop (rare but class.): subauscultando excipere voces, Cic. de Or. 2, 36, 153: opprime os: is est, etiam subauscultemus, Plaut. As. 3, 2, 40: tace, subauscultemus, ecquid de me fiat mentio, id. Mil. 4, 2, 3: videntur subauscultare quae loquor, Cic. Att. 10, 18, 1: viris subauscultantibus pariete interposito, id. Top. 20, 75.