sublīmo, āvi, ātum, 1, v. a. [sublimis], to lift up on high, to raise, elevate (ante- and postclass.).
I Lit.: facem (sol), Enn. ap. Non. 170, 11 (Trag. v. 319 Vahl.): se nubium tenus, Ap. Flor. p. 340, 38; cf. mid.: sublimata in altum, id. M. 3, p. 138, 34; Vitr. 6, 6, 4; Vulg. 1 Reg. 2, 10.—
II Trop.: sublimavit dixit (Cato), id est in altum extulit, Originum, l. II.: in maximum decus atque in excelsissimam claritudinem sublimavit, Fest. p. 306 Müll.: aliquem, Macr. S. 1, 24 med. : Pallas praetoriis ornamentis sublimatus, Aur. Vict. Epit. 4 med.