sŭbūcŭla, ae, f. [sub - UO; whence exuo].
I A man’s under-garment , a shirt : postea quam binas tunicas habere coeperunt, instituerunt vocare subuculam et indusium, Varr. ap. Non. 542, 24; id. L. L. 5, § 131 Müll.; Hor. Ep. 1, 1, 95; Suet. Aug. 82. — Of the priest's dress, Vulg. Lev. 8, 7. —
II Subuculam Aelius Stilo et Cloatius iisdem fere verbis demonstrant vocari, quod dis detur ex alicā et oleo et melle. Nam de tunicae genere notum est omnibus, Fest. pp. 308 and 309 Müll.