succedo

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

suc-cēdo, cessi, cessum, 3, v. n. and a. [sub].

I To go below or under (so mostly poet.; syn. subeo).

A Lit.

1 In gen., to enter , go under , come under : simul ac primum nubes succedere soli Coepere, to go under the sun , Lucr. 5, 286; cf. id. 6, 402: tectum, cui imbris vitandi causā succederet, Cic. Dom. 44, 116: maestae Succedunt ramis volucres, Val. Fl. 6, 505: succedere tectis, Ov. M. 2, 766; so, tectis, id. ib. 8, 549; Verg. A. 1, 627: rex jussae succedit aquae, Ov. M. 11, 142: tecto et umbrae, Verg. G. 3, 418: antro, id. E. 5, 6 and 19: tumulo sineret succedere terrae, i. e. to be buried , id. A. 11, 103; cf.: serpens imo Successit tumulo, id. ib. 5, 93.—

2 In partic., to go from under; to go up , mount , ascend : alto caelo, to mount , ascend , Verg. G. 4, 227: in arduum, Liv. 5, 43; cf.: hoc itinere est fons, quo mare succedit longius, Caes. B. C. 2, 24: muros, Liv. 27, 18, 13; 31, 45, 5; Tac. A. 2, 20; Sil. 10, 597: tumulum, Liv. 22, 28 et saep. — Absol. : erigi scalas jussit ac promptissimum quemque succedere, Tac. A. 2, 81.—Poet.: in montem succedere silvas Cogebant, to retreat to the mountains , Lucr. 5, 1370.—

B Trop.

1 To come under , submit to any thing: omnes sententiae verbaque omnia ... sub acumen stili subeant et succedant necesse est, Cic. de Or. 1, 33, 151: externae dominationi, quam in suis timuerunt, sponte succedunt, Just. 8, 2, 2: succedoque oneri, take up , Verg. A. 2, 723: nec qui succederet operi inventus est, undertake , Plin. 35, 10, 36, § 92.—

2 To go up , mount , ascend : a pedibusque minutatim succedere frigus Non dubitabat, Lucr. 6, 1191: ad summum honorem, id. 5, 1122: ille ad superos Succedet famā, Verg. A. 12, 235: aurum in summum successit honorem, Lucr. 5, 1275.—

II To approach , draw near (class. and freq.).

A Milit. t. t., to march on , advance , march up to , approach (class. and freq.; cf.: invado, progredior): sub primam nostram aciem successerunt, Caes. B. G. 1, 24: sub montem, id. B. C. 1, 45: supra hostium munitionem, Sisenn. ap. Non. 91, 23: ad castra hostium infestis signis, Liv. 7, 37: ad stationes hostium, id. 30, 8: ad hostium latebras, id. 10, 14: ad urbem, id. 26, 44: ad moenia, id. 44, 31: sub ipsum vallum, id. 31, 36, 5: ad portūs claustra, Curt. 4, 5, 19: celeriter ad molem, id. 4, 3, 2: moenibus, Liv. 10, 34; 24, 19: munimentis, id. 9, 14: munitionibus, Auct. B. Alex. 30, 4: portas succedunt, Caes. B. G. 2, 6: murum, Liv. 38, 9.— Absol. : classis paulatim successit, Tac. A. 3, 1.— Impers. pass. : ubicumque iniquo successum est loco, Liv. 9, 31.—

B To follow , follow after , take the place of , relieve , come into the place of , succeed; to succeed to , receive by succession (syn. subsequor).

1 Lit.: ut integri et recentes defatigatis succederent, Caes. B. G. 5, 16; 7, 41; id. B. C. 3, 94; cf. Liv. 9, 32; Ov. M. 13, 134: in stationem, Caes. B. G. 4, 32: in pugnam, Liv. 9, 27; for which, proelio, id. 6, 4: in paternas opes, id. 21, 3: in Pompeii locum heres, Cic. Phil. 2, 25, 62; cf.: Sequani principatum dimiserant. In eorum locum Remi successerant, Caes. B. G. 6, 12: ego in ejus quem occidissem succederem locum, Liv. 40, 12, 13: succedam ego vicarius tuo muneri, Cic. Verr. 2, 4, 37, § 81; 2, 3, 51, § 120; id. Fam. 3, 3, 1; cf. id. Fl. 14, 33; 21, 49: qui regno successit, Plin. 36, 27, 70, § 204: post ejus mortem frater regno successit, Just. 17, 3, 6: in hujus locum filia regno successit, id. 2, 4, 17; but: in regnum, id. 7, 2, 2: huic Mithridates filius succedit, id. 42, 2, 3: ad alteram partem succedunt Ubii, follow , come next , Caes. B. G. 4, 3.—Of things: aspicit in teretes lignum succedere suras, Ov. M. 11, 80. — Impers. pass. : non solum, quod tibi succederetur, sed quod Gabinio non succederetur, Cic. Pis. 36, 88: te antea, quam tibi successum esset, decessurum fuisse, id. Fam. 3, 6, 2.—

2 Trop.

a To come or enter into a relation: in affinitatis jura, Just. 7, 3, 9.—

b To follow , follow after , succeed.

α In time: successit ipse magnis (oratoribus), Cic. Or. 30, 105: horum aetati successit Isocrates, id. ib. 13, 40; cf.: nihil semper floret: aetas succedit aetati, id. Phil. 11, 15, 39: tertia post illas successit aënea proles, Ov. M. 1, 125: quorum priores duae probationi succedunt, Quint. 3, 9, 1: in Italiā violis succedit rosa, Plin. 21, 11, 39, § 68: etenim ei succedo orationi, quae, etc., I succeed , I speak after an oration , which , etc., Cic. Balb. 1, 4: consules, quo majori gloriae rerum gestarum succedere se cernebant, Liv. 4, 11, 2: rex ... succedens tantae caritati Hieronis, id. 24, 5, 1: ut bono succedenti regi difficilis aemulatio esset, id. 1, 48, 8.—

β To follow , take the place of , succeed in value: cujus (purpurae) libra denariis centum venibat ... huic successit dibapha Tyria, quae in libras denariis mille non poterat emi, Nep. ap. Plin. 9, 39, 63, § 137: in vicem ejus (graminis) succedit decoctum, Plin. 24, 19, 118, § 179: non numero tantum amissorum civium, sed et dignitati, Just. 3, 5, 7: filii magnitudini patris successerunt, id. 19, 1, 2.— Pass. impers. : male gestis rebus alterius successum est, Liv. 9, 18, 15.—

c Hence, to follow the nature or rule of any thing, to belong to a class or category (rare): succedere hanc quoque comparativo generi, Quint. 3, 10, 4: quae omnia succedunt legitimis quaestionibus, id. 3, 6, 71.—

d Pregn.: res (alicui) succedit, or simply succedit, goes on well , is successful , prospers , succeeds (cf. evenit): lepide hoc succedit sub manus negotium, Plaut. Mil. 3, 2, 59: negotium (ei) sub manus, id. ib. 4, 4, 7; id. Pers. 4, 1, 2: quando hoc bene successit, Ter. Ad. 287: parum succedit, quod ago, id. And. 678: pleraque non succedunt, Varr. R. R. 3, 9, 16: quod res nulla successerat, Caes. B. G. 7, 26: inceptum non succedebat, Liv. 42, 58: nihil conceptae temere spei succedebat, id. 33, 5, 3: voti Phoebus succedere partem Mente dedit, Verg. A. 11, 794: si prospere prima successerint, Just. 9, 3, 7.— Absol. : hac non successit: aliā ingrediemur viā, Ter. And. 669: si quando minus succedet, Cic. Or. 28, 98: si ex sententiā successerit, id. Q. Fr. 2, 14, 1: si proinde, ut ipse mereor, mihi successerit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 4, 4: si successisset coeptis, Liv. 25, 37: inceptis, id. 24, 19: fraudi, id. 38, 25: facinori eorum, id. 40, 11 et saep.: successurumque Minervae Indoluit, Ov. M. 2, 788.— Pass. : cum omnia meā causā velles mihi successa, Cic. Fil. ap. Cic. Fam. 16, 21, 2.— Impers. : nolle successum non patribus, Liv. 2, 45, 5: ubicumque iniquo successum erat loco, id. 9, 31, 13 Weissenb. ad loc.

Related Words