succido

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

suc-cĭdo, ĭdi, 3, v. n. [sub-cado], to fall under any thing. *

I In gen.: lorica quod e loris de corio crudo pectoralia faciebant: postea succidit Gallica e ferro sub id vocabulum, i. e. were comprehended under the word , Varr. L. L. 5, § 116 Müll.—

II Pregn., to sink under one’s self , sink down , sink (poet. and in post-Aug. prose).

A Lit.: genua inedia succidunt, Plaut. Curc. 2, 3, 30; so, artus, Lucr. 3, 156: omnia fragore, id. 5, 109: terra repente, id. 5, 482: in mediis conatibus aegri Succidimus, Verg. A. 12, 911: imperfecta sublabantur aut succidant, Sen. Ep. 71, 35: continuo labore gravia genua succiderant, Curt. 9, 5, 7.—

B Trop.: mens succidit, Sen. Ep. 71, 24: mendax Dardania domus, id. Agam. 863.

Related Words