sumptio (collat. form sumpsio, Cato R. R. 145, 2), ōnis, f. [sumo], a taking.
I Lit., Vitr. 1, 2, 2.—
II Trop., in logic, a premise taken for granted , an assumption : demus tibi istas duas sumptiones, ea quae λήμματα appellant dialectici; sed nos Latine loqui malumus, Cic. Div. 2, 53, 108.