suppărum (sĭpărium, sĭpărum, sĭphărum), i, n., and suppărus (sĭ-phărus) i, m. [Oscan; orig., perh., linen stuff in gen.; hence],
I A linen garment worn by women : indutui alterum, quod subtus, a quo subucula: alterum quod supra, a quo supparus: nisi id, quod item dicunt Osce, Varr. L. L. 5, § 131 Müll.: supparus vestimentum puellare lineum, quod et subucula, id est camisia, dicitur: Afranius: puella non sum, supparo si induta sum, Fest. p. 311 ib.; cf. Non. 540, 14: quid istae, quae vesti quotannis nomina inveniunt nova ... Indusiatam, patagiatam ... Supparum aut subminiam, Plaut. Ep. 2, 2, 48: suppura angusta, Luc. 2, 364. —
β A linen garment worn by men : hic indutus supparum, Varr. ap. Non. 540, 15; cf. Non. 540, 8.—
II = σίφαρος, a small sail on the foremast , a topsail : supparum appellant dolonem, velum minus in navi, ut acation majus, Fest. p. 340 Müll.: pandens Suppara velorum, Luc. 5, 428; Stat. S. 3, 2, 27; Sen. Ep. 77, 1; id. Herc. Oet. 698; id. Med. 327 al. —Collat. form sippărum or sippărus , Sen. Ep. 77, 1 Haase.