tegulae

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

tēgŭlae, ārum (less freq. and mostly poet., also in sing.: tēgŭla, ae;

I v. the foll.), f. [tego], tiles , roof-tiles , a tiled roof (class.; cf. imbrex).

α Plur. : tempestas venit, confringit tegulas imbricesque, Plaut. Most. 1, 2, 28; so, with imbrices, id. Mil. 2, 6, 24; with tectum, id. Rud. prol. 78: heus, quid agis tu inquam in tegulis? id. Mil. 2, 2, 22; so, in tegulis, id. ib. 2, 2, 1; 2, 2, 5; 2, 3, 13; 2, 3, 37: anguis per impluvium decidit de tegulis, Ter. Phorm. 707: per alienas tegulas Venisse, id. Eun. 588: per tegulas demitti, Cic. Phil. 2, 18, 45: demptis tegulis, id. Verr. 2, 3, 50, § 119: per scalas pervenisse in tegulas, Liv. 36, 37, 2: habitare sub tegulis, Suet. Gram. 9: columbaria qui in tegulis habent, Varr. R. R. 3, 7 fin. ; Dig. 19, 1, 58; 39, 2, 24: TEGVLAS AENEAS AVRATAS D. S. D., Inscr. Orell. 3272 et saep.—

β Sing. : promitto tibi, si valebit, tegulam illum in Italiā nullam relicturum, not a tile , Cic. Att. 9, 7, 5: cum solem nondum prohibebat et imbrem Tegula, Ov. A. A. 2, 622; id. F. 6, 316; id. Ib. 304; Bibacul. ap. Suet. Gram. 11; Mart. 7, 36, 4; Juv. 3, 201 (but the true read., Sen. Ep. 12, 5, is regula, Haase).

Related Words