temperies

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

tempĕrĭes, ēi, f. [tempero],

a due mingling , mixture , or tempering , temperature , temper (poet. and in post - Aug. prose for the class. temperatio): in quo (aere) aequalis omnium temperies fuit, Plin. 34, 2, 3, § 8: magna et in colore temperies, id. 2, 78, 80, § 190; 16, 11, 22, § 54: ubi temperiem sumpsere umorque calorque, Ov. M. 1, 430: nix tegit alta duas (caeli zonas): totidem inter utramque locavit, Temperiemque dedit, mixtā cum frigore flammā, i. e. temperateness , moderate temperature , id. ib. 1, 51: caeli, id. P. 2, 7, 71; Plin. Ep. 5, 6, 3: caeli mira temperies, verno tepori maxime similis, Curt. 4, 7, 17; 9, 1, 11; cf.: auctumnus mitis inter juvenemque senemque Temperie medius, Ov. M. 15, 211: temperie blandarum captus aquarum, id. ib. 4, 344: temperiem servant oculi, a due proportion , Claud. Cons. Mall. Theod. 217: tranquilla morum, Stat. S. 2. 6, 48: temperies (docet), ut casta petas, moderation , temperance , Claud. Laud. Stil. 2, 103.

Related Words