tentātĭo, ōnis, f. [tento]. *
I An attack : valetudinem tuam jam confirmatam esse et a vetere morbo et a novis tentationibus, gaudeo, Cic. Att. 10, 17, 2.—
II A trial , proof : perseverantiae, Liv. 4, 42, 4; 41, 23, 14.—
III Temptation (eccl. Lat.), Vulg. Matt. 6, 13 et saep.