terrestris

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

terrestris, e (nom. masc. terrester, Flor. 2, 2, 4; v. infra), adj. [terra],

of or belonging to the earth or to the land , earth- , land- , terrestrial : erant animantium genera quattuor, quorum unum divinum atque caeleste, alterum pennigerum et aërium, tertium aquatile, terrestre quartum, Cic. Univ. 10: pecudes, Plaut. Ps. 3, 2, 46: admiratio rerum caelestium atque terrestrium, Cic. N. D. 2, 30, 75: in Capitolio, hoc est in terrestri domicilio Jovis, id. Verr. 2, 4, 58, § 129: terrestris coepulonus, Plaut. Pers. 1, 3, 20: archipirata, Cic. Verr. 2, 5, 27, § 70; cf.: populus vere terrester, Flor. 2, 2, 4 Duk.: exercitus, land - forces , Nep. Them. 2, 5: proelia, battles by land , id. Alcib. 5, 5: iter, land-journey , Plin. 5, 6, 6, § 39; Auct. B. Alex. 25, 1; 32, 1: coturnices, parva avis et terrestris potius quam sublimis, remaining on the ground , Plin. 10, 23, 33, § 64: He. Terrestris cena est. Er. Sus terrestris bestia'st, a supper from the ground , i. e. consisting of vegetables , poor , Plaut. Capt. 1, 2, 86. — Hence, subst.: terrestrĭa , ium, n. (sc. animalia), land-animals : in terrestribus serpentes, Plin. 10, 62, 82, § 169 sq.

Related Words