testĭfĭcor, ātus, 1, v. dep. a. [1. testis facio].—
I To bear witness , give evidence , attest , testify (class.; esp. freq. in Cic.; cf. testor).
A Lit.: haec cum maxime testificaretur, in vincula conjectus est, Cic. Verr. 2, 5, 7, § 17.—With obj.-clause : testificantur illi Quinctium non stitisse, Cic. Quint. 6. 25; testificor, denuntio, ante praedico, nihil M. Antonium, etc., id. Phil. 6, 3, 5; id. de Or. 2, 55, 224; id. Or. 10, 35: licet Te memorem dominae testificere tuae, Ov. A. A. 2, 270.—With rel.-clause : testificaris, quid dixerim aliquando aut scripserim, Cic. Tusc. 5, 11, 33.— Absol. : ut statim testificati discederent, Cic. Caecin. 16, 45.—
B Transf., to show , demonstrate , exhibit , publish , bring to light , etc.: testificabar sententiam meam, Cic. Att. 8, 1, 2: amorem meum, id. Fam. 2, 4, 2: auctam lenitatem suam, Tac. A. 14, 12: edicto non longam sui absentiam fore, id. ib. 15, 36: antiquas opes. Ov. F. 2, 302: hospitis adventum dei, id. ib. 1, 240; cf.: natalem tuum, id. Am. 1, 8, 94.—
II To call to witness (rare); deos hominesque amicitiamque nostram testificor, me tibi praedixisse, etc., Cael. ap Cic. Fam. 8, 16, 1; Cic. Att. 10, 9, A. 1: homines, deam, Ov. H. 20, 160; 21, 134: Stygiae numen aquae, id. F. 5, 250.— Hence, ☞ testĭfĭcātus , a, um, in a pass. sense: mihi nota fuit et abs te aliquando testificata tua voluntas omittendae provinciae, made known , averred , exhibited . Cic. Att. 1, 17, 7: mira sed et scaenā testificata loquar, Ov. F. 4, 326.