titillo

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

tītillo, āvi, ātum, 1, v. a., to tickle, titillate.

I Lit.: sensus, Lucr. 2, 429: voluptas, quae quasi titillaret sensus, Cic. Fin. 1, 11, 39; cf. carnem, Tert. Pud. 22 med. : multitudinis levitatem voluptate quasi titillantes, Cic. Off. 2, 18, 63. —

II Trop.: ne vos titillet gloria, Hor. S. 2, 3, 179: maerorem, Sen. Ep. 99, 7: appetentia cum titillatur, Macr. S. 7, 5, 30: titillata voluptas, Aus. Epigr. 108, 15: femina nulla prorsus invidia titillata, Mart. Cap. 2, § 172: his blandimentis titillat animas, Lact. 6, 22, 3; Aug. in Psa. 102, 5, Serm. 154, 4; Leo. M. Serm. 41, 1.— Absol. : ego titillare non desinam, to amuse myself , Sen. Ep. 113, 21; cf.: per diem noctemque titillari velle, id. Vit. Beat. 5, 4: titillante gulā, Macr. S. 7, 5, 23.

Related Words

  • titillo

    tītillō —, —, āre, to tickle, titillate: sensūs: multitudinis levitatem voluptate: ne vos titillet ...

    An Elementary Latin Dictionary