tŏtĭens or tŏtĭes, adv. num. [tot],
I so often , so many times , as often , as many times.
A With a corresp. quotiens : totiens, quotiens praescribitur, Paeanem citare, Cic. de Or. 1, 59, 251: neque quotiens verbum aliquod est scribendum nobis, totiens, etc., id. ib. 2, 30, 130: illud soleo mirari, non me totiens accipere tuas litteras, quotiens a Quinto mihi fratre afferantur, Cic. Fam. 7, 7, 1: quotienscumque dico, totiens mihi videor, etc., id. Clu. 18, 51.—
B With quot : moverat eum subeunda dimicatio totiens, quot conjurati superessent, Liv. 2, 13, 2.—
C Absol. : tot praetores in Siciliā fuerunt: totiens apud majores nostros Siculi senatum adierunt, totiens hac memoriā, Cic. Verr. 2, 2, 60, § 146: velim mihi ignoscas, quod ad te scribo tam multa totiens, id. Att. 7, 12, 3: qui pro republicā seditiosum civem totiens compescuisset, Quint. 11, 1, 40: quos ego sim totiens jam dedignata maritos, Verg. A. 4, 536: ter die claro totiensque gratā Nocte, Hor. C. S. 23; Sen. Q. N. 6, 1, 2; Tac. A. 12, 60.