tragicus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

trăgĭcus, a, um, adj., = τραγικός, of or belonging to tragedy, tragic.

I Lit.

A Adj. : carmen, i. e. tragedy , Hor. A. P. 220: Camena, id. ib. 275: cothurni, id. S. 1, 5, 64: versus, id. A. P. 89: ars, id. Ep. 1, 3, 14: genus scaenarum, Vitr. 5, 8: actor, a tragic actor , tragedian , Liv. 24, 24, 2: Orestes aut Athamas, represented in tragedy , Cic. Pis. 20, 47; cf. cerva, i. e. in the tragedy of Iphigenia , Juv. 12, 120: tragicum illud subinde jactabat: oderint dum metuant, Suet. Calig. 30.—

B Subst.: trăgĭcus , i, m., a tragic poet , writer of tragedy , Cic. Opt. Gen. 1, 2; Quint. 8, 6, 26; 9, 3, 14; Petr. 132 med.

2 A tragedian , tragic actor; plur. , Plaut. Pers. 4, 2, 4.—

II Transf.

A In the tragic style , tragic , lofty , grand , sublime : fuit Sulpicius vel maxime omnium grandis et, ut ita dicam, tragicus orator, Cic. Brut. 55, 203: sed haec tragica atque divina, id. de Or. 2, 56, 227: color, Hor. A. P. 236: tumor, Gell. 2, 23, 21: ore, Mart. 8, 18, 8: nam spirat tragicum satis, Hor. Ep. 2, 1, 166.—

B Of a tragic nature , tragic , horrible , fearful , terrible : res tragicas paene comice, tristes remisse tractavit, Cic. de Or. 3, 8, 30: tulit et Romana regia sceleris tragici exemplum, Liv. 1, 46, 3: concubitus, Juv. 2, 29: ignes (i. e. amores), Ov. Tr. 2, 407: Erinnyes, Prop. 2, 20 (3, 13), 29: asperitas, Val. Max. 5, 8, 1.—Adv.: trăgĭcē , in a tragic manner , tragically : mortem rhetorice et tragice ornare, Cic. Brut. 11, 43; Sen. Ep. 100, 10.

Related Words