turbatio

turbātĭo, ōnis, f. [1. turbo],

confusion , disorder , disturbance (perh. not ante-Aug.; cf.: conturbatio, perturbatio): turbam multitudinis hominum esse turbationem et coetum, rixam etiam duorum, Dig. 48, 8, 4 (v. turba init. ): rerum, Liv. 24, 28, 1: reipublicae, Flor. 4, 6, 2: coloris et vultūs, Gell. 19, 1, 6: non sine magnā turbatione, Ap. Met. 11, 28, 9.