ut-cumque (-cunq-; ante-class. ut quomque), adv.
I In what way soever , howsoever , however (class.).
A Conjunctive, with independent verb and correl.-clause: (orator) utcumque se affectum videri et animum audientis moveri volet, ita, etc., Cic. Or. 17, 55: utquomque animo conlubitumst meo, Plaut. Am. 1, 1, 187: utquomque in alto ventus est, id. Ep. 1, 1, 47: utcumque erit, juvabit tamen, etc., Liv. praef. § 3: utcumque esset igitur, id. 32, 9, 11: utcumque res sese habet, id. 37, 54, 7; 42, 40, 3: utcumque casura res est, Tac. A. 6, 8: infelix! utcumque ferent ea facta minores, Verg. A. 6, 822: utcumque se ea res habuit, Tac. A. 1, 5: utcumque res postularet, Cic. Fin. 5, 4, 11: utcumque aut locus opportunitatem daret, aut, etc., Liv. 21, 35, 2.—
B Simply limiting a verb or adj., in any way whatever , in one way or another (not anteAug.): quae dubiis in rebus utcumque tolerata essent, ea non ultra pati, Liv. 29, 15, 1 Weissenb. ad loc.: gaudentes utcumque compositā cum Philippo pace, id. 31, 15, 10. —So ellipt.: sed utcumque, seu injuncta seu suscepta foret militia, et eam exhaustam, etc., however it might be , Liv. 32, 3, 4; 45, 8, 5: ea quoque temptata utcumque, id. 42, 66, 3: dum utcumque explicaretur agmen, id. 42, 66, 7: committendam rerum summam in discrimen utcumque ratus, id. 33, 7, 10: arduum et impeditum saxis iter primo utcumque tolerabant, Curt. 8, 2, 34: intellegitur enim utcumque dictum, Quint. 3, 6, 6: tamen esset (securitas) utcumque tolerabilis, id. 2, 3, 4; 4, 1, 21; 2, 5, 11; Suet. Tib. 11: adeo difficilis est hominibus utcumque conceptae spei mora, Vell. 2, 67, 1.—
II (Acc. to ut, I. B. 5.) At whatever time , whenever , = quandocumque (rare): utcumque exaestuat aut deficit mare, Liv. 26, 42, 8: utcumque defecere mores, Indecorant bene nata culpae, Hor. C. 4, 4, 35: ibimus, ibimus, Utcumque praecedes, id. ib. 2, 17, 11; cf.: utcumque mecum vos eritis, libens Insanientem navita Bosporum Temptabo, id. ib. 3, 4, 29.