văcātĭo, ōnis, f. [vaco], a being free from a duty, service, etc.; freedom, exemption, immunity; a freeing, exempting, dispensation (class.; syn. immunitas).
I Lit.
A In gen.
α With gen. obj. : vacatio omnium munerum, Cic. N. D. 1, 20, 53: publici muneris, id. Fam. 9, 6, 5: sumptus, laboris, militiae, rerum denique omnium, id. Verr. 2, 4, 10, § 23: militiae, Caes. B. G. 6, 14; Cic. Phil. 5, 19, 53; Just. 1, 9, 12: quinquennii militiae vacatio, Liv. 23, 20, 2; 42, 33, 4: rerum omnium, Cic. Verr. 2, 5, 22, § 58: malorum, Sen. Ep. 85, 5.—
β With ab : a causis vacatio, Cic. Leg. 1, 4, 11: ab belli administratione, Liv. 23, 32, 15: ab opere, Col. 6, 14, 3: a sacerdotio, Gell. 1, 12, 7.—
γ With quominus : vacationem augures, quominus judiciis operam darent, non habere, Cic. Brut. 31, 117.—
δ Absol. : falsum est, ob vacationem pretium datum, Cic. Font. 4, 7: cum sacerdotes deorum vacationem habeant, quanto est aequius habere ipsos deos, id. Ac. 2 ( Luc. ), 38, 121: deprecari vacationem adulescentiae, id. Cael. 12, 30: rerum gestarum, id. Sull. 9, 26: aetatis, Nep. Att. 7, 1.—
B In partic.
1 (Sc. militiae.) Exemption from military service : P. Vatinius ... et agro a senatu et vacatione donatus est, Cic. N. D. 2, 2, 6: delectum habere sublatis vacationibus, id. Phil. 5, 12, 31: senatus decrevit, ut ... dilectus haberetur, vacationes ne valerent, id. Att. 1, 19, 2: scribere exercitum sine ullā vacationis veniā, Liv. 8, 20, 3; 7, 28, 3; 27, 38, 3: locupletissimus quisque miles labore fatigari, donec vacationem emeret, Tac. H. 1, 46.—
2 (Sc. culpae.) Neque ei suam vacationem eripio, quā ille apud omnis utitur, ut nihil malitiose fecisse videntur, freedom from blame , Cic. Verr. 2, 2, 68, § 164 B. and K. (dub.; al. purgationem; al. culpae vacationem).—
II Transf., a sum paid for exemption from military service : vacationes annuas exsolvere, Tac. H. 1, 46: vacationes centurionibus ex fisco numerat, id. ib. 1, 58.