vĕ [perh. from same root with vel, volo; but cf. Sanscr. va, or],
I or; leaving the choice free between two things or among several (always enclitic): quid tu es tristis? quidve es alacris? Ter. Eun. 304: telum tormentumve, Caes. B. C. 3, 51; 3, 56: lubidines iracundiaeve, Cic. Rep. 1, 38, 60: albus aterve fueris, ignorans, id. Phil. 2, 16, 41: si id facis facturave es, Ter. Hec. 739: ne quid plus minusve faxit, id. Phorm. 554: ne quid plus minusve, quam sit necesse, dicat, Cic. Cic. Fl. 5, 12: duabus tribusve horis, id. Phil. 14, 6, 16: Appius ad me ex itinere bis terve litteras miserat, id. Att. 6, 1, 2: amici regis duo tresve perdivites sunt, id. ib. 6, 1, 3: cum eam (quercum) tempestas vetustasve consumpserit, id. Leg. 1, 1, 2: alter ambove, etc., id. ib. 5, 19, 53; v. alter: aliquis unus pluresve, id. Rep. 1, 32, 48: ne cui meae Longinquitas aetatis obstet mortemve exspectet meam, Ter. Hec. 596: eho, Mysis, puer hic unde est? quisve huc attulit? id. And. 748: si quando aut regi justo vim populus attulit regnove eum spoliavit, aut, etc., Cic. Rep. 1, 42, 65: decretumque, ut consules sortirentur conpararentve inter se, uter, etc., Liv. 24, 10, 2: quae civitates habent legibus sanctum, si quis quid de re publica a finitimis rumore ac famā acceperit, uti ad magistratum deferat, neve cum quo alio communicet, or (sc. it is ordered by law) that he shall not , etc., Caes. B. G. 6, 20.—
2 Esp. in neg. sentences, or questions implying a negat., = -que: nullum (membrum rei publicae) reperies perfecti, quod non fractum debilitatumve sit, Cic. Fam. 5, 13, 3; num leges nostras moresve novit? id. Phil. 5, 5, 13.—
B Repeated or with correl. part.
1 Ve ... ve, either ... or (poet.): corpora vertuntur: nec quod fuimusve sumusve, Cras erimus, Ov. M. 15, 215: nullaque laudetur plusve minusve mihi, id. F. 5, 110; id. M. 11, 493: illa tamen se Non habitu mutatve loco, peccatve superne, Hor. S. 2, 7, 64.—
2 Ve ... aut, either ... or (very rare): regnave prima Remi aut animos Carthaginis altae, Prop. 2, 1, 23.