vēlĭtātĭo, ōnis, f. [velitor],
a skirmishing with words, a bickering , wrangling , dispute (Plautin.): velitatio dicta est ultro citroque probrorum objectatio, ab exemplo velitaris pugnae, Fest. p. 369 Müll.: velitatio dicitur levis contentio, dicta ex congressione militum (i.e. velitum), Non. p. 3: verbis velitationem fieri, Plaut. As. 2, 2, 41 (al. as one word, verbivelitationem; cf. Ussing ad loc.): me ad velitationem exerceo. id. Rud. 2, 6, 41.