velitor

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

vēlĭtor, ātus, 1, v. dep. n. [veles], to fight like the velites or light troops, to skirmish (ante- and post-Aug.).

I Lit.: in eum lapidibus crebris, Ap. Met. 9, 37, 17; equus postremis calcibus, id. ib. 7, 16, 18.—In mal. part.: primis Veneris proeliis, Ap. Met. 5, 21, 17.—

II Trop.: tunc saga illa primis adhuc armis disciplinae suae velitatur, i. e. makes the first attempt , essays , Ap. Met. 9, 29, 12; contra aliquem scurrilibus jocis, id. ib. 8, 25, 15; calumniis in aliquem, id. Mag. p. 274: nescio quid vos velitati estis inter vos duo, i. e. have wrangled , Plaut. Men. 5, 2, 28: adversus impudentes et improbos in maledictis (with decertare convicio), Gell. 6, 11, 1: periculum alicui, to threaten with danger , Ap. Met. 5, 11, 11.