veneno

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

vĕnēno, āvi, ātum, 1, v. a. [venenum].

I To poison.

A Lit.: ut spatium caeli quādam de parte venenet, Lucr. 6, 820: carnem, Cic. N. D. 2, 50, 126: telum, id. Quint. 2, 8: sagittas, Hor. C. 1, 22, 3.—

B Trop.: non odio obscuro morsuque venenat, harms , Hor. Ep. 1, 14, 38.—

II To color , dye : quos (tapetes) concha purpura imbuens venenavit, Cn. Matius poët. ap. Gell. 20, 9, 3: venenatus, Mass. Sabin. ib. 10, 15, 27; cf. Serv. ad Verg. A. 4, 137.

V —Hence, vĕnēnātus , a, um, P. a. (acc. to I.), filled with poison , envenomed; hence, poisonous , venomous.

A Lit.: colubrae, Lucr. 5, 27: dentes, Ov. H. 12, 95: anguis, id. Ib. 479: morsus, Plin. 8, 58, 83, § 227.— Comp. : nihil est usquam venenatius quam in mari pastinaca, Plin. 32, 2, 12, § 25.— Sup. : vipera, Tert. Bapt. 1. —Subst.: vĕnēnāta , ōrum, n. (sc. animalia), venomous animals , Plin. 29, 4, 23, § 74.—

2 Transf., bewitched , enchanted; magic : virga, Ov. M. 14, 413.—

B Trop.: nulla venenato littera mixta joco, harming , biting , Ov. Tr. 2, 566: eos vos muneribus venenatis venistis depravatum, corrupting , dangerous , Anton. ap. Cic. Phil. 13, 17, 35: punctu, Ap. Met. 7, 18, 17.

Related Words