ventĭto, āre, v. freq. n. [venio],
to come often , be wont to come , keep coming , resort (class.): multum ad eos (Ubios) mercatores ventitant, Caes. B. G. 4, 3: cum ipse ad Scaevolam ventitarem, Cic. Leg. 1, 4, 13: ad aliquem, id. Rep. 1, 9, 14; Caes. B. G. 5, 27: in castra, id. ib. 4, 32: domum, Cic. Fam. 11, 27, 6: cum ventitabas, quo puella ducebat, Cat. 8, 4: ad potum (elephanti), Sol. 52 med.