verax

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

vērax, ācis, adj. [verus],

speaking truly , true , veracious (very rare): si eris verax, tuā ex re facies, Plaut. Capt. 5, 2, 6; 5, 2, 15: oraculum, Cic. Div. 1, 19, 38: saga, Tib. 1, 2, 41: signa, id. 3, 7, 119: sensus, Cic. Ac. 2 ( Luc. ), 25, 79: visa quietis tranquilla atque veracia, id. Div. 1, 29, 61: Liber, Hor. S. 1, 4, 89.— With inf.: vosque veraces cecinisse Parcae, Hor. C. S. 25.— Comp. : Herodotum cur veraciorem ducam Ennio? Cic. Div. 2, 56, 116.— Sup. : veracissima promissio, Aug. Ep. 6.—Adv.: vērācĭter , truly , veraciously (opp. simulatorie), Plaut. ap. Prisc. p. 1010 P.; Aug. Civ. Dei, 4, 4; 6, 10; id. ap. Hier. Ep. 56, 3; Ambros. Ep. 17, 1: Platonem acutius atque veracius intellexisse, Aug. Civ. Dei, 8, 4; 5, 8.

Related Words