vĭcissim, adv. [vicis],
on the other hand , on the contrary , again , in turn (freq. and class.; cf. in vicem): nunc mihi vicissim supplicabunt, Plaut. As. 3, 3, 92: da te mihi vicissim, Ter. Heaut. 688: terra uno tempore florere, deinde vicissim horrere potest, Cic. N. D. 2, 7, 19; cf. id. Sen. 16, 57: exspecto, quid ille tecum, quid tu vicissim, id. Att. 16, 3, 3: audire aliquem, id. N. D. 2, 1, 3: praebebo ego me tibi vicissim attentum contra Stoicos auditorem, id. ib. 3, 1, 2: hanc veniam petimusque damusque vicissim, Hor. A. P. 11: considera nunc vicissim tuum, Cic. Fam. 3, 6, 3: versique vicissim Rutuli, etc., Verg. A. 12, 462: age, fare vicissim, id. ib. 6, 531.