vĭcissĭtūdo, ĭnis, f. [vicis, I.],
change , interchange , alternation , vicissitude (class.; used alike in sing. and plur.): omnium rerum vicissitudo est, Ter. Eun. 275: ex alio in aliud vicissitudo atque mutatio, Cic. Tusc. 5, 24, 69: in sermone communi, id. Off. 1, 37, 134: nihil vicissitudine studiorum officiorumque jucundius, id. Lael. 14, 49: eorum (generum), reciprocal influence , id. N. D. 2, 33, 84.— Plur. : dierum noctiumque, Cic. Leg. 2, 7, 16: diurnae nocturnaeque, id. Inv. 1, 34, 59: fortunae (with temporum varietates), id. Fam. 5, 12, 4: alternae digitorum vicissitudines, the interlocking of the fingers , Ap. Met. 3, 1, 6.