vīginti (or XX.), num. adj. [Sanscr. vicati; Gr. εἴκοσι; Boeot. ϝίκατι],
twenty : viginti jam usu'st filio argenti minis, Plaut. As. 1, 1, 76: si viginti quiessem dies, Cic. Planc. 37, 90; id. Univ. 7: annos natus unum et viginti, id. de Or. 3, 20, 74; Liv. 2, 21, 7: blattae impositae diebus viginti uno, Plin. 29, 6, 39, § 141; cf. id. 30, 10, 27, § 92: cui (Mithridati) duas et viginti linguas traditur notas fuisse, Quint. 11, 2, 50: quattuor hinc rapimur viginti et milia raedis, Hor. S. 1, 5, 86 et saep.