vinctio

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

vinctĭo, ōnis, f. [vincio],

a binding , ligature (post-class.), Arn. 2, 87; Varr. L. L. 5, § 62 Müll.; a shoetie , Cels. 8, 22 fin.— Plur. , Arn. 6, 203; Tert. Carn. Chr. 4; Cael. Aur. Acut. 3, 17.