vōcŭla, ae, f. dim. [vox], a small or feeble voice (rare but class.).
I Lit.: recreandae voculae causā, Cic. Att. 2, 23, 1: mea, Prop. 1, 16, 27.—
II Transf.
A A soft note or tone : quanto molliores sunt et delicatiores in cantu flexiones et falsae voculae quam certae et severae? Cic. de Or. 3, 25, 98.—
B A little , petty speech; a little word , particle : incurrit haec nostra laurus non solum in oculos, sed jam etiam in voculas malevolorum, Cic. Fam. 2, 16, 2: significatio hujus voculae (saltem), Gell. 12, 14, 5.