vulturius

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

vultŭrĭus (volt-), ii, m. [1. vultur], a vulture, bird of prey.

I Lit., Plaut. Truc. 2, 3, 16; id. Most. 3, 2, 146 sqq.; Lucr. 4, 680; Liv. 27, 23, 3; 27, 11, 4; 41, 21, 7.—

II Transf.

A A vulture; a designation for a rapacious or covetous person , an extortioner , and the like: sunt alii qui te volturium vocant, Plaut. Trin. 1, 2, 64: vulturius illius provinciae imperator, Cic. Pis. 16, 38; Cat. 68, 124.—

B An unlucky throw at dice: jacit vulturios quattuor. Talos arripio: jacto basilicum, Plaut. Curc. 2, 3, 78.