antiquus

antīquus (-īcus) adj.with comp.and sup.

ante, ancient, former, of old times : tua duritia, former severity , T.: causa antiquior memoriā tuā: patria, L.: urbs, V.: antiquae leges et mortuae. —Plur m . as subst, the ancients, ancient writers : antiquorum auctoritas: traditus ab antiquis mos, H.— Old, long in existence, aged : hospes, T.: genus, N.: Graiorum antiquissima scripta, H.: antiquissimum quodque tempus spectare, i. e. longestablished rights , Cs.: antiquum obtinere, to hold fast an old custom , T.: morem antiquum obtines, T.— Fig., old, venerable, reverend, authoritative : fanum Iunonis: templa deum, H.: longe antiquissimum ratus sacra facere, etc., a most venerable custom , L.: antiquior alia causa (amicitiae), more original.—Old-fashioned : (cives) antiquā virtute, T.: homines: vestigia antiqui officii. — Comp, more desirable, preferable : ne quid vitā existimem antiquius: antiquior ei fuit gloria quam regnum: id antiquius consuli fuit, was of more pressing importance , L.