arbitror

arbitror ātus sum, ārī, dep.

arbiter.—In law, of witnesses, to testify on information and belief, depose to one's best knowledge : ut ‘arbitrari’ se diceret, etiam quod ipse vidisset: fratrem mortuum inde arbitrari, L.: arbitrerisne Sempronium in tempore pugnam inisse? In your judgment, did , etc., L.: in consilio arbitror me fuisse, cum, etc., L.—In gen., to be of an opinion, believe, consider, think : arbitror, certum non scimus, T.: si hunc noris satis, Non ita arbitrere, not merely , T.: ut arbitror, in my judgment : non arbitror, I think not : arbitratus id bellum celeriter confici posse, Cs.: non satis tuta eadem loca sibi arbitratus, N.