clamito

clāmitō āvī, ātus, āre, freq.

clamo, to cry aloud, bawl, vociferate : (passer) vano clamitans, Ph.: quid clamitas?T.: haec, L.: Me sycophantam, call , T.: clamitans, ‘Indignum facinus,’T.: clamitas: ‘quo usque ista dicis?’: ‘ad arma,’ clamitans, L.: falsa esse illa: liberum se ... esse, Cs.: clamitabat audiret matrem, Ta.—Pass impers. : ‘Thalassio ferri’ clamitatum, L.—Fig., to proclaim, reveal, betray : supercilia clamitare calliditatem videntur.