clamo

clāmō āvī, ātus, āre

1 CAL-, intrans, to call, cry out, shout aloud, complain aloud : Non clamas? non insanis?T.: de pecuniā: anseres, qui clamant: (cicada) clamare occoepit, Ph.— Trans, to call aloud, call upon, proclaim, declare, invoke : comites, O.: ora clamantia nomen, O.: morientem nomine, V.: Saturnalia, L.: se causam crimenque, V.: alquem furem, H.: clamare, ‘Adeste cives’: ‘Persephone,’ clamant,’O.: ‘Mater, te appello,’H.: indignissime Factum esse, T.: dignam rem esse: clamare coeperunt, sibi ut haberet hereditatem. — Fig., to proclaim, declare : eum beatiorem fuisse quam, etc.: (tabulae) se corruptas esse clamant: quid enim restipulatio clamat?