consuetudo

cōnsuētūdō inis, f

consuetus, a custom, habit, use, usage, way, practice, familiarity, experience, tradition, precedent : exercitatio ex quā consuetudo gignitur: consuetudine quasi alteram naturam effici: a maioribus tradita, the traditions : populiR.hanc esse consuetudinem, ut, etc., Cs.: itineris, way of marching , Cs.: non est meae consuetudinis rationem reddere: maior tumultus, quam populiR.fert consuetudo, Cs.: consuetudinem tenere: cottidianae vitae, T.: vitae sermonisque nostri, daily life and speech : communis sensūs: in proverbii consuetudinem venit, a familiar proverb : in consuetudinem licentiae venire, become used to , Cs.: Gallica, way of life , Cs.: sortium, way of casting , Ta.: mala, H.: (linguā) longinquā consuetudine uti, long familiarity , Cs.: bene facere iam ex consuetudine in naturam vortit, by practice , S.: in consuetudine probari, generally : ex consuetudine, as usual , S.: pro meā consuetudine, according to my custom : consuetudine suā civitatem servare, character , Cs.: consuetudine pro nihilo habere, familiarity , S.: praeter consuetudinem, unexpectedly : in castris praeter consuetudinem tumultuari, unusual disorder , Cs.— Customary right, common law, usage : vetus maiorum: consuetudine ius esse putatur id, etc.: ut est consuetudo. — In gram., a usage, idiom, form of speech : verbum nostrae consuetudinis.— Social intercourse, companionship, familiarity, conversation : cum hominibus nostris consuetudines iungebat: victūs cum multis: dedit se in consuetudinem: consuetudine devinctus, T.— An amour, illicit love : parva, T.: hospitae, T.; cf. cum Fulviā stupri, S.