doceō uī, ctus, ēre
DIC-, to cause to know, make aware, teach, instruct, inform, show, prove, convince, tell : studiosos discendi: ut docui te, H.: omnia, T.: falces, quas captivi docuerant, facere, had shown (how to make), Cs.: Munus et officium, H.: populos urbemque, describes , V.: quod de lacu Albano docuisset, L.: te litteras: me hanc causam: pueros elementa, H.: Motūs doceri, H.: puerum Romam portare docendum Artīs, H.: Rullum tacere: asellum currere, H.: Socratem fidibus (sc. canere): alqm docendum curare armis, L.: resonare Amaryllida Silvas, V.: docemur domitas habere libidines: equi variare gyros docentur, Ta.: Graece loqui docendus: qui doceant, nihil factum, etc., Cs.: similem (errorum) cunctum insanire, H.: de his rebus doceri: senatum de caede fratris, S.: eum, qui vir Roscius fuerit: vos quem ad modum acta defenderet.—Poet.: docuit post exitus ingens, proved (the truth of the omen), V.—Of a play, to teach, rehearse, produce, exhibit : multas (fabulas): praetextas, H.— To be a teacher, give instruction : apud alqm: mercede.