dubitātiō ōnis, f
dubito, uncertainty, doubt, perplexity : in causā:in eā dubitatione omnium: dubitationem adferre: eo sibi minus dubitationis dari, quod, etc., Cs.: sine ullā dubitatione, i. e. certainly : omnem dubitationem adventūs legionum expellere, Cs.: iuris (i. e. penes quem esset ius): de omnibus rebus: quidnam esset actum: nulla fuit, quin, etc. — A doubt, question, considering : indigna homine.— A wavering, hesitating, hesitancy, irresolution, delay : belli: aestuabat dubitatione: inter dubitationem et moras senatūs, S.: nullā interpositā dubitatione legiones educit, Cs.: sine ullā dubitatione, unhesitatingly : angunt me dubitationes tuae.